Sai Vibrionics Newsletter

Θεραπευτής 10228...Ινδία

Επαγγελματικά, είμαι μηχανικός ορυχείων. Η οικογένειά μου ήταν πιστοί του Sai από το 1973 και έχουμε αμέτρητα περιστατικά της χάριτος του Swami σε ώρες κινδύνου. Με την ενθάρρυνση των γονιών μου, συμμετείχα ενεργά σε όλες τις δραστηριότητες της Ομάδας στην Ναγκπούρ αλλά μετά την ένταξή μου στον τομέα της εξόρυξης, το 1980 και για 27 χρόνια, δεν μπορούσα να συμβάλω σε διάφορες δραστηριότητες του Sai. Η δουλειά μου απαιτούσε μετακινήσεις σε άλλα σημεία και μια Ομάδα Sai δεν ήταν πάντα κοντά. Μόνο όταν άλλαξα δουλειά και επέστρεψα στην Ναγκπούρ το 2007 συσχετίστηκα εκ νέου ενεργά με την Ομάδα Sai.

Μερικές φορές είχα την εμπειρία συγκεκριμένου τύπου δονήσεων κατά τη διάρκεια των ψαλμών στην Ομάδα μας. Πάντα αναρωτιόμουν γι 'αυτό και πείστηκα ότι μπορεί να είναι κάποιες θετικές δονήσεις που εκπέμπονται από τον Swami για την ευημερία μου.

Σε ένα από τα σχολεία της Ναγκπούρ (Narayana Vidyalayam) η Ομάδα μας είχε διοργανώσει ένα EHV εργαστήριο, τον Μάιο του 2008, όπου προσφέρθηκα εθελοντικά να βοηθήσω τους εκπαιδευτές από τη Βομβάη. Εκεί, έμαθα ότι ένα εργαστήριο Δονητικής Θεραπείας επρόκειτο να διεξαχθεί στην Dharmakshetra τον Οκτώβριο του 2008 και θα μπορούσα να υποβάλω αίτηση, καθώς και να παρακινήσω την σύζυγό μου να παρακολουθήσει το εργαστήριο. Και οι δύο συμμετείχαμε.

Κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου μας είπαν ότι τα πάντα σε αυτό το σύμπαν εκπέμπουν δονήσεις και είναι η ανισορροπία των δονήσεων που οδηγεί σε ασθένειες. Άρχισα να συσχετίζω τις δονητικές εμπειρίες μου στους ψαλμούς με αυτό και με ενθουσιασμό ξεκίνησα την Δονητική προσφορά μου, με την Χάρη του Swami. Η γυναίκα μου και εγώ έχουμε ολοκληρώσει επιτυχώς το μάθημα και με τη χάρη του Swami μέχρι σήμερα, έχουμε περιθάλψει περισσότερους από 11.000 ασθενείς με εκπληκτικά αποτελέσματα.

Η επιτυχία μας με τη Δονητική θεραπεία έδωσε κίνητρο σε αρκετούς πιστούς του Sai από την Ναγκπούρ να εκπαιδευτούν και οι ίδιοι. Με τον καιρό, τρια εργαστήρια Δονητικής Θεραπείας διεξήχθησαν στην Ναγκπούρ, όπου πάνω από 50 πιστοί του Sai έχουν εκπαιδευτεί από το προσωπικό της σχολής της Βομβάης και του Πούνε.

Στη Ναγκπούρ έχουμε τη δύναμη των 63 Δονητικών θεραπευτών, 18 από τους οποίους προσφέρουν τακτικά υπηρεσία με το Sathya Sai Ασθενοφόρο. Παρακολούθησαν επίσης το 1ο Διεθνές Συνέδριο Δονητικής Θεραπείας. Δύο από τους θεραπευτές μας έχουν ολοκληρώσει το μάθημα SVP και χρησιμοποιούν το SRHVP. Άλλοι προσφέρουν θεραπεία σε 9 ναούς, σε 1 Gurudwara και σε ένα κοινοτικό κέντρο μία φορά κάθε δεκαπενθήμερο. Στέλνω τις μηνιαίες αναφορές στον Συντονιστή μας στην Βομβάη τακτικά. Κατά μέσο όρο, 2.700 ασθενείς λαμβάνουν Δονητική θεραπεία κάθε μήνα στην Ναγκπούρ.

Ο Swami μου έχει επίσης δώσει την ευκαιρία να μεταφράζω το Sai Vibrionics Ενημερωτικό Δελτίο στα Χίντι και το έργο βρίσκεται σε εξέλιξη. Πρέπει να αναφέρω ότι οι συνάδελφοί μας θεραπευτές λαμβάνουν συνεχή ενθάρρυνση κάθε φορά που πηγαίνουν στο Prashanti Nilayam για να συναντήσουν τον Δρ JK Aggarwal και την κα Hema Didi.

Δίνω εδώ, δύο ενδιαφέρουσες εμπειρίες από την προσφορά μου στην Δονητική Θεραπεία:

Εμπειρία 1

Το περιστατικό έλαβε χώρα τον Μάιο του 2009. Μια κυρία έπασχε από σοβαρή αρθρίτιδα. Ήταν η Διευθύντρια του σχολείου. Η οικογένεια της ήταν πιστοί του Sai και ήταν ανάμεσα σε αυτούς τους λίγους που, κατά τη διάρκεια του Darshan, είχε λάβει άμεσα vibhuti, που υλοποιήθηκε γι 'αυτούς από τον Swami.

Σε στιγμές άγχους, λόγω ασθένειας κάποιου παιδιού ή για άλλο λόγο, είχαν χρησιμοποιήσει το vibhuti για να ξεπεράσουν τα βάσανά τους: αλλά τώρα ήταν η τελευταία δόση vibhuti που τους είχε απομείνει και ήταν λίγο διστακτικοί να την χρησιμοποιήσουν για την ασθένεια της κυρίας του σπιτιού, έτσι ώστε να παρατείνουν την χρήση του μια εβδομάδα.

Την τελευταία ημέρα της προθεσμίας, ο Πρόεδρος της Ομάδας της Επαρχείας Ναγκπούρ, έτυχε να πάει στο σπίτι τους με ένα προσκλητήριο για τους εορτασμούς της ημέρας της Eashwaramma, μαζί με δύο μικρά πακέτα vibhuti γι 'αυτούς. Όλη η οικογένεια ήταν συγκλονισμένοι και αναφώνησε ότι ο Swami είχε στείλει αυτό το vibhuti έτσι ώστε το υλοποιημένο vibhuti που τους έχει απομείνει, θα μπορούσε να διατηρηθεί.

Ο Πρόεδρος της Επαρχίας μας ζήτησε πληροφορίες σχετικά με την υγεία της κυρίας. Του είχαν πει ότι δεν ήταν όλα καλά: η κυρία ήταν κλινήρης τους τελευταίους δύο μήνες και ξεκουραζόταν στο εσωτερικό, σε ένα άλλο δωμάτιο. Ο Πρόεδρος της Επαρχίας είπε στην οικογένεια ότι πρόσφατα πέντε πιστοί από την Ναγκπούρ είχαν παρακολουθήσει κάποιο σεμινάριο για τη θεραπεία με Δονήσεις στο Dharmakshetra και είχαν αρχίσει να την ασκούν με το Sathya Sai Ασθενοφόρο σε χωριά με μεγάλη επιτυχία, οπότε γιατί να μην το δοκίμαζε και η οικογένεια;

Ο σύζυγος της κυρίας μου τηλεφώνησε και ρώτησε αν ήταν απαραίτητο να δούμε την ασθενή για να ξεκινήσει η Δονητική θεραπεία. Είπα ότι δεν ήταν καθόλου απαραίτητο και ρώτησα για τη διάγνωση. Ήταν σοβαρή αρθρίτιδα. Εγώ ο ίδιος πήγα στο σπίτι του και του έδωσα ένα μπουκάλι με τα χάπια με το Move Well combo (CC20.3 Αρθρίτιδα + CC20.4 Mύες & Υποστηρικτικοί ιστοί + CC20.5 Σπονδυλικής Στήλης ... TDS) με τις συνήθεις οδηγίες.

Εκείνη την ώρα, η κυρία αναπαυόταν μέσα. Απέφυγα να την ενοχλήσω, και όπως ο σύζυγος φαινόταν πολύ αποθαρρημένος, του είπα ότι το μπουκάλι θα διαρκέσει για περίπου τρεις εβδομάδες και μετά από αυτό θα πρέπει να μου τηλεφωνήσει, έτσι ώστε να του φέρω καινούργιο.

Μετά από τρεις εβδομάδες έλαβα ένα τηλεφώνημα από τον σύζυγο ο οποίος είπε ότι περίπου 5-6 χάπια έμειναν έτσι θα χρειαστεί περισσότερο φάρμακο. Ο κύριος επέμεινε να του δώσω την διεύθυνση του σπιτιού μου. Του είπα, "Όχι, όχι. Θα σας φέρω εγώ το φάρμακο ". Επέμενε ζητώντας να μάθει τη διεύθυνση μου λέγοντας ότι στο μέλλον θα χρειάζονταν συχνά το φάρμακο γι 'αυτό θα ήταν καλύτερα αν έρχονταν στο σπίτι μου. Διστακτικά συμφώνησα και του έδωσα τις οδηγίες για να έρθει. Μένω στον πρώτο όροφο έτσι έστειλα τον ανιψιό μου στο ισόγειο να περιμένει τον κύριο, ώστε να τον οδηγήσει στον επάνω όροφο.

Μετά από περίπου 10 λεπτά, όταν άνοιξα την πόρτα σε απάντηση ενός χτυπήματος, ήταν το σοκ της ζωής μου. Δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου. Ο σύζυγος - μαζί με την κυρία – να στέκονται στην πόρτα της κατοικίας μου στον πρώτο όροφο. Βιαστικά ζήτησα συγγνώμη από τον κύριο και ιδιαίτερα από την κυρία επειδή τους έκανα να ανέβουν τα σκαλιά, αλλά είπαν ότι δεν χρειάζονταν καμία απολογία. Εξήγησαν ότι είχαν επιμείνει στο να μάθουν την διεύθυνση μου, μόνο για να μου δείξουν «το θαύμα των τριών εβδομάδων της Δονητικής θεραπείας».

Τους καλωσόρισα στο εσωτερικό. Η κυρία μου είπε ότι είχε προηγουμένως αποφασίσει να παραιτηθεί από τη θέση της ως Διευθύντρια επειδή δεν ήταν κατάλληλη για να παραμείνει σε άδεια ασθενείας για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Συνήθιζε να κλαίει μόνη της και σε απομόνωση να προσεύχεται στον Swami να παρέμβει και να την σώσει από αυτό το μειονέκτημα.

Είπε ότι ήταν μόνο ο Swami που έστειλε το νέκταρ με την μορφή των Vibro και την έσωσε. Jai Sairam.

Εμπειρία 2

Εκείνες τις ημέρες (2007) η Ομάδα της Ναγκπούρ είχε «συνδεθεί» με ένα χωριό που ονομάζεται Panwadi, 45 χιλιόμετρα μακρυά, και το Sathya Sai Ασθενοφόρο διένειμε εκεί, δωρεάν συμβατικά φάρμακα μια φορά το δεκαπενθήμερο. Ασχολήθηκα ενεργά ως εθελοντής. Μερικές φορές είχαμε έλλειψη από κάποια συμβατικά φάρμακα και έπρεπε να εξηγήσουμε ταπεινά στους ασθενείς ότι το φάρμακο για την ασθένειά τους δεν ήταν στο απόθεμά μας εκείνη την ημέρα.

Οι πιστοί μας από την ομάδα της Ναγκπούρ, συνήθιζαν να κάνουν προσφορά Prashanti τον Μάρτιο και τον Σεπτέμβριο κάθε έτους (αυτό συνεχίζεται μέχρι σήμερα.). Πολλοί από τους εθελοντές συναδέλφους μας είχαν λάβει Δονητική θεραπεία εκεί από το Δρ Aggarwal με εκπληκτικά αποτελέσματα.

Εν τω μεταξύ, μάθαμε ότι εκπαίδευση Δονητικής Θεραπείας θα δινόταν σε ενδιαφερόμενους πιστούς του Sai οι οποίοι θα ήθελαν να κάνουν ανιδιοτελή υπηρεσία. Το 2008, πέντε πιστοί του Sai από την Ναγκπούρ παρακολούθησαν το εργαστήρι Δονητικής Θεραπείας στην Dharmakshetra και ολοκλήρωσαν με επιτυχία το AVP μάθημα. Ήμασταν συγκλονισμένοι με τη σκέψη ότι το κόστος του φαρμάκου Vibro ήταν μηδένικό για τον ασθενή και αμελητέο για τον θεραπευτή. Αμέσως, τα πρόσωπα αυτών των ασθενών τους οποίους είχαμε απογοητεύσει λόγω της έλλειψης των φαρμάκων τους, έλαμψε στο μυαλό μας.

Μετά την επιστροφή μας από την Βομβάη, προετοιμάσαμε την πρώτη αποστολή Δονητικής Θεραπείας, μαζί με το Sathya Sai Ασθενοφόρο, στο Panwadi. Και οι πέντε μας, γεμίσαμε το 54 Common Combo κιτ μας (εκείνες τις ημέρες δίνονταν στους AVPs ένα κιτ των 54 CC.), και οπλισμένοι με χάπια, μπουκάλια, αυτοκόλλητα και το κόκκινο βιβλίο [Οδηγίες], φτάσαμε στο Panwadi. Για πρώτη φορά είμασταν εξοπλισμένοι με φάρμακα για όλους τους ασθενείς. Τριάντα-έξι ασθενείς έλαβαν Δονητική θεραπεία και άλλοι 100 ασθενείς έλαβαν συμβατικά φάρμακα.

Επιστρέψαμε από την αποστολή με ένα αίσθημα ικανοποίησης ότι για πρώτη φορά κανένας ασθενής δεν έμεινε χωρίς θεραπεία. Και οι πέντε μας περιμέναμε με αγωνία το επόμενο δεκαπενθήμερο. Χωρίς να το συζητήσουμε μεταξύ μας, κρυφά ο καθένας αποφάσισε να δει τις αντιδράσεις των ασθενών που είχαν λάβει Δονητική θεραπεία και να παρατηρήσει αν ήρθαν από μόνοι τους για τους Δονητικούς θεραπευτές ή επέλεξαν την συμβατική ιατρική.

Προς έκπληξή μας, και οι 36 ασθενείς που είχαν λάβει Δονητική θεραπεία ανέφεραν βελτίωση στα προβλήματά τους, τα οποία ήταν ως επί το πλείστον δυσκοιλιότητα, δερματικοί κνησμοί, πόνοι στα γόνατα, βήχας, κρυώματα, κ.α. Στην αμέσως επόμενη συνάντηση, ο αριθμός των ασθενών που επέλεξαν την Δονητική θεραπεία, είχε φτάσει στα 54 άτομα. Στις επόμενες συναντήσεις, ο αριθμός των ασθενών που επέλεξαν Δονητική θεραπεία ήταν μεγαλύτερος από εκείνων που επέλεξαν την συμβατική ιατρική.

Στην επόμενη συνάντηση, ο συμβατικός γιατρός, έχοντας τελειώσει νωρίτερα με τους ασθενείς του, ήρθε στο δωμάτιο όπου οι ασκούμενοι Δονητικοί θεραπευτές, εξέταζαν τους δικούς τους. Ένα Δονητικός θεραπευτής, δίπλα στον οποίο κάθησε ο γιατρός, εξεπλάγην όταν ο γιατρός του ζήτησε Δονητική θεραπεία για τον εαυτό του.

Η Δονητική θεραπεία μαζί με την συμβατική εξακολουθεί να δίνεται τακτικά και στα 12 χωριά μας σε δεκαπενθήμερη βάση και με τη χάρη του Swami τα συνδυασμένα αποτελέσματα είναι πολύ ενθαρρυντικά. Jai Sairam.