Sai Vibrionics Newsletter

Μια γυναίκα ασθενής που είχε υποβληθεί σε αγωγή από το θεραπευτή για χρόνια κατάθλιψη, ζήτησε θεραπεία για το γιο της για το μολυσμένο δάχτυλο του ποδιού του, στις 8 Ιουνίου 2012. Η κυρία είχε χωρίσει απ’ το σύζυγό της, ο οποίος αργότερα τραυματίστηκε σοβαρά σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα και ήταν σε κώμα για τρεις μήνες. Παρόλο που είχαν χωρίσει, συνέχιζε να δημιουργεί πολλά προβλήματα που είχαν ως αποτέλεσμα ν’ αναπτύξει η κυρία σοβαρή κατάθλιψη.

Το αγόρι, ηλικίας 16 ετών, είχε μια χρόνια λοίμωξη στο αριστερό δάχτυλο του ποδιού του για πάνω από 4 χρόνια που προέκυψε από έναν τραυματισμό όταν χτύπησε το δάχτυλο του ποδιού του. Μερικές φορές βελτιωνόταν αλλά η μόλυνση συνέχιζε να επαναλαμβάνεται. Κατά το παρελθόν έτος είχε επιδεινωθεί και είχε επηρεάσει το αγόρι συναισθηματικά. Είχε δυσκολίες βάζοντας τα παπούτσια του, δεν μπορούσε να πάει για κολύμπι ή να λάβει μέρος σε οποιοδήποτε σπορ ή να συναναστρέφεται με τους συνομηλίκους του. Το δάχτυλο του ποδιού ήταν πονούσε πολύ, ήταν κοκκινωπό, πρησμένο έως τρεις φορές απ’ το κανονικό μέγεθος και γεμάτο πύον. Η μητέρα παραπονιόταν ότι είχε ξοδέψει πολύ χρόνο και χρήμα σε διαφορετικούς εξειδικευμένους γιατρούς και βοτανολόγους, χωρίς καμία βελτίωση, ακόμη και αφού το νύχι είχε αφαιρεθεί, το οποίο τώρα αναπτυσσόταν ξανά, αν και όχι ίσιο και αποκομμένο απ’ το δέρμα. Το αγόρι δεν έπαιρνε  καμία φαρμακευτική αγωγή και δεν είχε άλλα προβλήματα υγείας. Καθώς η θεραπεύτρια θα έφευγε, δεν μπορούσε να δει το αγόρι και έδωσε την ακόλουθη θεραπεία στη μητέρα στις 8 Ιουνίου 2012:
#1. CC21.9 Νύχια + CC21.11 Πληγές και γδαρσίματα…6TD (6 φορές/ημέρα) και επίσης, σε βιολογικό ελαιόλαδο που θα εφαρμόζεται στο δάχτυλο του ποδιού το πρωί και σε βιμπούτι το απόγευμα

Μετά από 15 ημέρες η μόνη βελτίωση στο δάχτυλο του ποδιού ήταν η μείωση της ερυθρότητας. Το πύον ήταν πιθανώς ελαφρώς χειρότερα. Ο ασθενής σταμάτησε όλες τις τοπικές επαλείψεις γιατί φοβόταν να μη χειροτερέψει και έπαιρνε μόνο τα σφαιρίδια.

Όταν εξετάστηκε, στις 4 Ιουλίου του 2012, το αγόρι ήταν απαλλαγμένο απ’ όλα τα συναισθηματικά του προβλήματα και τα αισθήματα ενοχής που προκαλούντο από την κρίσιμη κατάσταση του πατέρα του, την κατάθλιψη της μητέρας του και το άγχος, τον κόπο και τα έξοδα που προκλήθηκαν σ’ αυτήν λόγω του προβλήματός του. Η θεραπεία άλλαξε σε:
#2. NM2 Blood + NM16 Drawing + NM26 Penmycin + NM36 War + NM63 Back-up + SR264 Silicea + SR292 Graphites 200C + SR316 Streptococcus...6TD (6 φορές/ημέρα)

Στις 12 Ιουλίου 2012, η μητέρα του ανέφερε ότι υπήρχε πολύ λιγότερη ερυθρότητα και οίδημα αλλά υπήρχε ακόμη πολύ πύον. Την ίδια ημέρα, το αγόρι άρχισε το ακόλουθο ίαμα για συναισθηματικά προβλήματα:
#3. NM83 Grief + BR4 Fear + SM2 Divine Protection + SM9 Lack of Confidence...TDS (3 φορές/ημέρα)

Πέντε ημέρες αργότερα ανέφεραν ότι η μόλυνση είχε βελτιωθεί κατά 50%. Δέκα ημέρες αργότερα, η βελτίωση ήταν 80%. Το αγόρι ήταν έκπληκτο και πολύ χαρούμενο. Το δάχτυλο του ποδιού φαινόταν σχεδόν φυσιολογικό. Από την τρίτη εβδομάδα το αγόρι μείωσε το #2 σε TDS (3 φορές/ημέρα), χωρίς να συμβουλευτεί το θεραπευτή. Ωστόσο, η βελτίωση συνεχίστηκε αλλά ήταν πιο αργή. Μετά από ενάμιση μήνα το δάχτυλο του ποδιού είχε επουλωθεί κατά 90% -100% στη δεξιά πλευρά του δάχτυλου αλλά η αριστερή πλευρά δεν έχει ακόμη επουλωθεί πλήρως, ο ασθενής όμως δήλωσε ότι μπορούσε να δει βελτίωση κάθε μέρα. Η μητέρα είπε στη θεραπεύτρια ότι το αγόρι δεν έπαιρνε πλέον τα ιάματα τακτικά.

Στις 27 Ιουλίου τα combos αναθεωρήθηκαν ως ακολούθως:
#4. SR267 Alumina 200C + #2…TDS (3 φορές/ημέρα)

# 5. CC12.1 Τονωτικό για ενήλικες + #3...TDS (3 φορές/ημέρα)

Στις 23 Σεπτεμβρίου, η ασθενής ανέφερε 100% επούλωση. Το δάχτυλο του ποδιού ήταν τώρα απολύτως φυσιολογικό και η ασθενής είχε σταματήσει να λαμβάνει τα ιάματα κάποιο διάστημα πριν.

Σχόλια του ασθενούς:
Όλα ξεκίνησαν μια μέρα όταν χτύπησα το δάχτυλο του ποδιού μου πολύ σκληρά πάνω σε κάτι. Αυτό προκάλεσε μια μελανιά, που κατά τη διάρκεια των επόμενων ημερών δεν έδειξε κανένα σημάδι βελτίωσης. Ήταν επίσης αρκετά επώδυνο. Στη συνέχεια ανακάλυψα ότι το νύχι του ποδιού μεγάλωνε προς τα μέσα. Στη συνέχεια ξεκίνησα μια ποικιλία διαφορετικών θεραπειών, όπως συσκευασίες με λάσπη, τυρί ρικότα, αντιβιοτικά κ.λ.π. Δοκίμασα τόσα πολλά που δεν μπορώ καν να θυμηθώ όλες τις μεθόδους που δοκίμασα. Μετά από ένα χρόνο πήγα στο νοσοκομείο όπου χειρουργικά τράβηξαν έξω το νύχι του ποδιού. Ακόμη και χωρίς το νύχι του δάχτυλου, το πρήξιμο δεν υποχώρησε. Ήταν ακόμα πολύ οδυνηρό. Μετά από περίπου πέντε μήνες, το νύχι μεγάλωσε ξανά αλλά η μόλυνση δεν είχε θεραπευτεί. Δεν  μπορούσα να λάβω μέρος σε καμία φυσική δραστηριότητα στο σχολείο. Αναγκάστηκα ν’ αγοράσω  παπούτσια που ήταν δύο νούμερα μεγαλύτερα από το κανονικό μου μέγεθος. Μια μέρα η μητέρα μου συνάντησε τη θεραπεύτρια και της μίλησε για τη δονητική. Ήμασταν πεπεισμένοι να δοκιμάσετε κάτι άλλο και πάλι. Μέσα σε τρεις ημέρες το δάκτυλο δεν ήταν πλέον φλεγμαίνον και ο πόνος είχε φύγει. Μέσα σε 20 ημέρες και το πρήξιμο είχε μειωθεί και μετά από ένα μήνα ήμουν θεραπευμένος πλήρως.  Αυτά τα ταπεινά σφαιρίδια είχαν πλήξει τη σύγχρονη χειρουργική.
 

Σχόλια της θεραπεύτριας:
Αυτή η υπόθεση επιλύθηκε εντελώς. Ήταν δύσκολη, επειδή το αγόρι ήταν νέο και απογοητευμένο από τις προηγούμενες προσπάθειες να θεραπεύσει το πρόβλημα. Αυτές οι θεραπείες ήταν ακριβές και η κατάσταση δεν είχε βελτιωθεί. Σε ορισμένες περιπτώσεις είχαν επιδεινώσει την κατάσταση. Επίσης, αισθανόταν ένοχος ότι η μητέρα του, που έπασχε από βαθιά κατάθλιψη, είχε δαπανήσει πολύ χρόνο και χρήματα για αυτό. Κατά τη γνώμη μου, απέδειξε τη σημασία του να εργάζεσαι επίσης με τους συναισθηματικούς παράγοντες της κατάστασης.