Sai Vibrionics Newsletter

Το 1998, η κα Doria Martinez, μια γυναίκα 66 ετών, είχε πάθηση του θυρεοειδούς καθώς και οστεοπόρωση στον καρπό και στο γόνατο.  Υπέφερε από αίσθημα παλμών και δύσπνοια ακόμα και ενώ περπατούσε μόνο μικρές αποστάσεις. Πρόσφατα είχε πάρει 25 επιπλέον κιλά. Επιπλέον, παρατηρήθηκε κατακράτηση νερού. Μερικές μέρες το ρολόι χειρός της έμοιαζε πολύ μικρό και προκαλούσε ένα μπλε σημάδι. Παρατήρησε επίσης οξύτητα μετά την κατανάλωση γλυκών. Έπαιρνε παυσίπονα για τον συνεχή πόνο στο σώμα της μέχρι το 2006.

Το 2006, η κα Doria Martinez πήγε στο γιατρό για θεραπεία για σοβαρή αρθρίτιδα. Δεν μπορούσε να σταθεί τα πρωινά από τον πόνο. Έγιναν ενέσεις θείουγια 6-8 εβδομάδες και έδωσαν ανακούφιση. Την ίδια χρονιά ο χόνδρος της στο ένα γόνατο αντικαταστάθηκε χειρουργικά, ξεκινώντας ξανά τον πόνο της. Τέσσερις μήνες αργότερα ο αριθμός των αιμοπεταλίων της ήταν τόσο χαμηλός όσο 19, έναντι ενός φυσιολογικού 130-300. Τα φάρμακα άλλαξαν αλλά δεν βοήθησαν. Συμβουλεύτηκε έναν ογκολόγο και κατά λάθος υποψιάστηκαν λευχαιμία. Συνταγογραφήθηκε κορτιζόνη 40 mg. Συνταγογραφήθηκε για τον έντονο πόνο στο σώμα και σταδιακά μειώθηκε στα 5 mg. Τον Ιανουάριο του 2010 νοσηλεύτηκε για σχεδόν έξι μήνες. Ήταν εξαιρετικά κουρασμένη και συχνά κοιμόταν όλη μέρα. Ο αριθμός των αιμοπεταλίων της κυμαινόταν: μια μέρα 130, μια άλλη 40. Εμφάνισε μπλε μελανιές σε όλο το σώμα, σαν να την τραυμάτιζε κάποιος. Μόνο η κορτιζόνη λειτούργησε για να την απαλλάξει από τον πόνο και τα μπλε σημάδια να εξαφανιστούν. Σε  αυτή τη συγκυρία  συναντηθήκαμε  και ξεκινήσαμε τη θεραπεία με Σάι Δονητική τον Οκτώβριο του 2011. Είχε μπλε σημάδια στους βραχίονες εκείνη την εποχή, μεγέθους περίπου 1 έως 3 ίντσες.

Παρενέργειες φαρμάκων: πρήξιμο στον αυχένα/πρησμένα πόδια/πρησμένα δάχτυλα/αρτηριακή πίεση που αυξάνεται οριακά (έτσι παίρνει φάρμακα για την αρτηριακή πίεση), πόνος στη σπονδυλική στήλη, φλεγμονή των μυών της σπονδυλικής στήλης, υποψία για λύκο αλλά αποκλείστηκε και οι γιατροί δεν μπορούσαν να διαγνώσουν το πρόβλημα. Τελικά κατέληξαν ότι ήταν Ανοσοθρομβοπενική πορφύρα. 

Επειδή αυτή ήταν μια περίπλοκη υπόθεση, συνέστησα:

#1. NM2 Blood 1M…6TD για ένα μήνα, μειώνονοντας τη δοσολογία σε TDS. 

Μετά από συνεννόηση με την ομάδα δονητικής, της έδωσα: 

#2. NM2 Blood + OM1 Blood 30C & 200C + BR1 Anaemia 30C & 50M + SR271 Arnica 30C + SR285 China Off 200C + SR494 Haemoglobin + SR529 Spleen…6TD για 2 ημέρες, QDS για 2 ημέρες, TDS συνεχώς μέχρι να βελτιωθεί ο αριθμός των αιμοπεταλίων και στη συνέχεια μείωση σε BD. 

Η ασθενής είχε πολύ καλή ανταπόκριση με τον αριθμό των αιμοπεταλίων να αυξάνεται από 25 σε 40 σε 65 σε 80 σε περίπου 6 μήνες. Η ασθενής επανέλαβε την παραπάνω θεραπεία για 2 χρόνια και σήμερα έχει σταθερό αριθμό αιμοπεταλίων από 130 έως 180, το φυσιολογικό εύρος είναι 130 έως 300. Οι εκθέσεις αίματος είναι διαθέσιμες για αναφορά. Τα μπλε σημάδια έχουν εξαφανιστεί και η ασθενής δεν αισθάνεται κούραση τα τελευταία 2 χρόνια. Η παραγωγικότητά της είναι εξαιρετική. Συνεχίζει να είναι σε δόση συντήρησης, τώρα ευτυχισμένη και υγιής χωρίς συμπτώματα από τα παραπάνω. Η τελευταία της ενημέρωση για τον αριθμό των αιμοπεταλίων ήταν 160, πολύ εντός του φυσιολογικού εύρους.

Μαρτυρία ασθενούς: 

“Ονομάζομαι Doria Martinez, είμαι 66 ετών και ζω στο McAllen, TX, ΗΠΑ. Θέλω να καταθέσω εθελοντικά για τα οφέλη της θεραπείας Δονητικής Βιμπούτι στην κατάστασή μου με χαμηλό αριθμό αιμοπεταλίων.

Το 2007, διαγνώστηκα με μια διαταραχή που ονομάζεται Ανοσοθρομβοπενική Πορφύρα.
Ο φυσιολογικός αριθμός αιμοπεταλίων είναι από 130 έως 300 μονάδες και στην περίπτωσή μου, ο αριθμός μου ήταν μόνο 19 μονάδες και μερικές φορές έως και 9 μονάδες και για αυτόν τον λόγο, χρειάστηκε να νοσηλευτώ τον Ιανουάριο του 2010.

Η θεραπεία μου με αλλοπαθητικά φάρμακα περιλάμβανε λήψη κορτιζόνης και έπαιρνα 60 χιλιοστόγραμμα ημερησίως. Τα χρόνια συμπτώματά μου ήταν εσωτερικές αιμορραγίες σε όλο μου το σώμα. Για παράδειγμα: Η απλή πίεση του ρολογιού μου στον καρπό μου, μου άφηνε μια μεγάλη μελανιά γύρω από τον καρπό μου ή όταν χρειάζονταν δείγμα αίματος, η βελόνα άφηνε μεγάλους μώλωπες που χρειάζονταν έως και 3 εβδομάδες για να εξαφανιστούν. Τα οξέα συμπτώματα εμφανίστηκαν όταν ο αριθμός των αιμοπεταλίων μου έπεσε έως και 12 μονάδες ή λιγότερο. Μετά νύσταζα πολύ και κουραζόμουν και οι μώλωπες αυξάνονταν.

Το έτος 2011, ο Chakravarthy μου πρόσφερε μια θεραπεία Δονητικής και ξεκινήσαμε αυτή τη θεραπεία χρησιμοποιώντας βιμπούτι αντί για χάπια ζάχαρης στις 31 Οκτωβρίου του ίδιου έτους. Ενάμιση χρόνο αργότερα έκανα την 3η θεραπεία μου με τη μορφή στρογγυλών χαπιών ζάχαρης, επειδή στον Chakravarthy είχε τελειώσει το βιμπούτι.

Προς το παρόν, συνεχίζω την αλλοπαθητική θεραπεία αλλά η δόση είναι πολύ μικρότερη, αντί να παίρνω 60 χιλιοστόγραμμα, πρέπει να παίρνω μόνο 5 χιλιοστόγραμμα και ο αριθμός των αιμοπεταλίων μου δεν έχει πέσει τόσο χαμηλά όσο 12 μονάδες. Τον Αύγουστο του 2012, ο αριθμός των αιμοπεταλίων μου ανέβηκε στις 168 μονάδες και από τότε ο αριθμός δεν έπεσε ποτέ κάτω από τις 100. Στην πραγματικότητα, τώρα παίρνω την τέταρτη θεραπεία μου, ελπίζοντας να αφαιρέσω εντελώς την κορτιζόνη και να έχω φυσιολογικό αριθμό αιμοπεταλίων.

Για όλα τα οφέλη που έλαβα, είμαι απεριόριστα ευγνώμων στον αγαπημένο Σάι Μπάμπα που έβαλε τον Chakravarthy στο δρόμο μου, σε αυτήν την υπέροχη θεραπεία και σε όλους όσους συμμετείχαν.” 

*Διατίθεται βιντεοσκόπηση της μαρτυρίας της ασθενούς*