"Pozostawiam wam jedno przesłanie do przemyślenia – przesłanie premy (czystej miłości). Miłość jest Bogiem, Bóg jest Miłością. Tam gdzie jest Miłość, tam z pewnością przejawia się Bóg. Kochajcie coraz więcej ludzi, kochajcie ich mocniej i bardziej intensywnie; przemieńcie miłość w służbę; przemieńcie służbę w oddawanie czci; to jest najwyższa sadhana (praktyka duchowa)”. 

- Sathya Sai Baba, Sathya Sai Speaks, t. 5, rozdz. 17

"Na ogół człowiek szuka tylko szczęścia i radości; w żadnym przypadku nie pragnie nieszczęścia ani smutku! Traktuje szczęście i radość jak swoich sprzymierzeńców, a nieszczęście i smutek jak swoich bezpośrednich wrogów. To jest ogromny błąd. Gdy ktoś jest szczęśliwy, ryzyko smutku jest bardzo duże; strach przed utratą szczęścia będzie go prześladował. Nieszczęście wymusza dociekanie, rozróżnianie, samoobserwację i pojawia się strach przed jeszcze gorszymi rzeczami, które mogą się wydarzyć. Przebudza ono z lenistwa i próżności. Szczęście sprawia, że człowiek zapomina o swoich zobowiązaniach jako istoty ludzkiej. Ciągnie ono człowieka w stronę egoizmu i grzechu, który popełnia pod jego wpływem. Smutek sprawia, że człowiek staje się baczny i czujny”.

"Nieszczęście jest zatem prawdziwym przyjacielem; szczęście trwoni uzbierane zasługi i pobudza przyziemne namiętności. Jest zatem wrogiem. Zaprawdę, nieszczęście otwiera ludziom oczy; sprzyja dociekaniu i pracy nad samodoskonaleniem się. Daje ono również nowe i wartościowe doświadczenia. Szczęście przesłania doświadczenia, które wzmacniają człowieka i czynią go silnym. Zatem problemy i ciężkie chwile powinny być postrzegane jako przyjaciele, a przynajmniej nie jako wrogowie. Najlepiej jednak traktować zarówno szczęście jak i nieszczęście jako dary od Boga. Jest to najłatwiejsza droga do osiągnięcia samorealizacji”.

"Nie wiedzieć tego to czysta ignorancja. Osoba tak nieświadoma jest jak niewidomy; naprawdę, szczęście i nieszczęście są jak ślepiec, który musi być zawsze pod ciągłą opieką kogoś, kto widzi. Gdy zapraszasz niewidomą osobę, musisz nieuchronnie zaprosić również człowieka z oczami, gdyż jest on ciągłym towarzyszem niewidomego. Tak więc szczęście i nieszczęście są nierozłączne; nie możesz wybrać tylko jednego z nich. Ponadto, nieszczęście podkreśla wartość szczęścia. Czujesz się szczęśliwy dzięki porównaniu z uczuciem nieszczęścia” – w ten sposób przemówił Kriszna do Ardżuny ucząc go tym samym o nieistotności wszelkich podziałów. 

- Sathya Sai Baba, Gita Wahini